زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

اسم (اصول فقه)





اسم و جمع آن اسماء، لفظ دارای معنای مستقلِ بدون دلالت بر زمان است.


۱ - تعریف



اسماء، جمع اسم و از اقسام لفظ مفرد است، و آن، لفظی است که دارای معنای مستقل می‌باشد و به حسب وضع بر زمان دلالت نمی‌کند، مانند: لفظ «زید».

۲ - علامت اسم



علامت اسم آن است که مسند و مسندٌالیه قرار گیرد، لام تعریف بر آن داخل شود و مصغّر و منادی واقع شود.
[۵] اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۰.
[۶] کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۱۰.


۳ - پانویس


 
۱. معارج الاصول، محقق حلی، جعفر بن حسن، ص۴۹.    
۲. مبادی الوصول الی علم الاصول، علامه حلی، حسن بن یوسف، ص۶۰.    
۳. دروس فی علم الاصول، صدر، محمد باقر، ج۱، ص۸۳.    
۴. المنطق، مظفر، محمد رضا، ص۱۳ و ۱۴.    
۵. اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۰.
۶. کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۱۰.


۴ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۹۰، برگرفته از مقاله «اسما».    


رده‌های این صفحه : الفاظ مفرد




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.